Stefan Zweig hakkındaki yorumları fazlasıyla duymuştum. Kitabı ilk aldığımda kapak tasarımı ve ismi karşısında bir korku-gerilim okuyacağımı düşünmüştüm ve çok heyecanlandım. Kitabın içine girdiğimde beklentilerim karşısında biraz şaşırdım.  Ama kitap birkaç sayfa okuduktan sonra yazılan cümle ve satırlar ile beraber aktı gitti diyebilirim. Sanki bir sır varmış gibi ortada neler olacağını merakla bekledim.

Karakterin içini bu kadar iyi anlatabilmesi beni çok etkiledi. Sanki kendi yaşıyormuş gibi o kadar başarılı anlatmıştı. İlk başlarda sıkılırım sanmıştım ama hikayeye biraz da gizem katıldı gibi oldu. O da benim ilgimi çekti. Aslında ilk başta böyle bir şey olacağını tahmin ettim de öyle çıkınca yanıldım diye düşündüm. Sonra gerçeğin çıkması iyi oldu ama. 

Zweig okurken beni hayran bırakan bir yazar oldu. Yani ne demek istiyorum, genellikle olay yazılarının çoklukta olduğu kitaplar okumuşumdur hep. Durağan ilerleyen ve beni şaşırtamayan kitaplar okurken biraz sıkılırım. Ve daha önce bir yazardan bu kadar duygu patlaması okumamıştım. Yazardan okuduğum ikinci kitap oldu bu bir de Satranç'ı okumuştum. Yazarın diğer kitaplarına da şans vermeyi istiyorum. Bu kadar duyguları yoğun işlemesi bence çok başarılı. Betimlemeleri ve psikolojik tasvirleri çok etkileyiciydi.